طب سنتی مجموعه ای از علوم نظری و علمی است که در تشخیص، پیشگیری و درمان بیماری های جسمی و روحی نقش مهمی دارد. تاریخ استفاده از طب سنتی ایران تقریبا به ۳۰۰۰ سال قبل بر می گردد. کتاب های طب سنتی افرادی چون زکریای رازی و مخصوصا ابن سینا شهرت زیادی دارد تا جایی که قریب به ۵۰۰ سال در دانشکده های اروپایی و آسیایی توسط اساتید تدریس شده است.
به نوشته ابوعلی سینا، مصرف خوراکی زعفران صورت را زیبا می کند. رید، طبیب و گیاه شناس و دارو شناس معروف یونانی که ابن الندیم وی را مفسر کتب بقراط می داند، توضیح می دهد که زعفران به عنوان یک گیاه دارویی، به صورت زیبایی می دهد. مصرف خوراکی زعفران در دوزهای کم، موجب رنگی شدن بافت می شود. رومی ها از زعفران برای زدودن زردی و زیبا شدن چهره استفاده می کرده اند.
به نوشته ابوعلی سینا، زعفران حلال آماس ها و تورم هاست. در برطرف کردن و زدودن عفونت استرپتوکوکی (عفونت گلو) که با التهاب شدید، قرمزی پوست و غشای مخاطی همراه است؛ همچنین روی التهاب های گرم گوش (عفونت حاد گوش) و تسکین التهاب ناشی از باد سرخ (عفونت پوستی که قرمز رنگ است)، موثر است.
عموما عصاره زعفران و دم کرده آن در طب عامیانه در مقابل تب، درد، درد کمر و التهاب لثه به کار می رود. زعفران در درمان آبسه ها و در کاهش درد دندان در کودکان موثر است. در معارف گیاهی ایران، از مخلوط ۵۰-۲۵ گرم زعفران ساییده و ۱۰ گرم عسل سفید، ترکیبی تهیه می شود که به صورت موضعی بر روی لثه ها در درمان درد به موقع خروج دندان در اطفال، کاربردی اثرگذار دارد.
به نوشته ابو علی سینا، زعفران، اثر آرام بخشی دارد و با اثرات بی حس کنندگی، حواس را ضعیف می کند. در معارف گیاهی ایران ذکر شده که تنتور (tincture) زعفران که از خیساندن ۱ واحد زعفران خرد شده در ۱۰ واحد اتانول ۸۰٪ به مدت ۱۰ روز به دست می آید، محرک، ضد تشنج و قاعده آور است. مقدار مجاز خوراک آن را از ۲ تا ۴ گرم ذکر کرده اند.
مالیدن لوسیون یا ضماد تهیه شده از آن با تریاک، درد نقرس و مفاصل را تسکین میدهد. رازی ذکر کرده که دشواری زاییدن با خوردن زعفران آسان و زایمان به سرعت انجام می گیرد.
به نوشته ابوعلی سینا، زعفران، نشاط بخش است و به عنوان داروی ضد افسردگی از زمان های باستان تا به امروز استفاده می شده است. در کشورهایی که زعفران کشت می شود، از چای آن برای بهبود وضعیت خلقی و مزاجی افراد استفاده میشود.
جرجانی ذکر کرده که زعفران قابض و معطر است و رایحه و بوی آن می تواند احساس شادی و خنده را تقویت کند، بنابراین عملکرد آن شاداب کردن، بهبود احساس روحی و القای شادی زیاد است. افزودن زعفران به شراب، اثر مست کنندگی آن را چنان زیاد می کند که حالتی شبیه به جنون به شخص دست میدهد.
به نوشته ابوعلی سینا، زعفران قدرت بینایی را تقویت می کند و از ناخوشی های اثرگذار روی آن جلوگیری می کند. زعفران در درمان روز کوری موثر است و چشم شوی آن در درمان کبودی چشم، خصوصا زمانی که عارضه ای از سایر بیماری ها باشد، موثر است.
از زعفران برای تهیه فرمولاسیون های خاص چشمی که داروی چشم یا سرمه نامیده می شود؛ همچنین برای درمان اختلالات چشمی نظیر آب مروارید، ورم ملتحمه چشم و بهبود بینایی استفاده می شود.
به نوشته ابوعلی سینا، زعفران، خصوصا روغن آن، تنفس را تسهیل نموده و اندام تنفسی را تقویت می کند.
ادامه مطلب
درباره این سایت